۲۰۰ داستان دینی برای کودکان تازه‌ترین اثر غلامرضا حیدری ابهری

حدیث زندگی» شامل ۲۰۰ حدیث و داستان مرتبط با این احادیث به قلم حجت‌الاسلام و المسلمین غلامرضا حیدری ابهری از سوی نشر جمال منتشر می‌شود.

• ۲۹ تیر ۱۳۹۸ - ۱۰:۱۰ 
• فرهنگی 
• ادبیات و نشر 
• نظرات 

چگونه می توانم امام زمان (عج) را ببینم؟

مجموعه: متفرقه دینی

نحوه ملاقات با امام زمان (عج)

غیبت امام زمان (عج):
امام زمان (عج) ظاهر نیست اما حاضر است. خورشید پشت ابر پیدا نیست اما گرما و نورش احساس می شود و موجودات از آن بهره می برند. کسی که یک پنجره هم داشته باشد از همان نور خورشید پشت ابر، خانه اش روشن شده و استفاده می برد.

خورشید اگر پشت ابر هم باشد با کسی قهر نیست و از نورافشانی دریغ نمی کند و. نمی گوید من شهرها را روشن می کنم اما روستاها را نه، نمی گوید من به خانه ها روشنایی می دهم اما کوه ها و صحراها را که برای انسان ها خیلی فایده ای ندارند، روشن نمی کنم بلکه کار او نور دادن، گرما بخشیدن و انرژی دادن است. آفتاب وجود امام(عج) بر عالم می تابد و به همه هستی فیض می سازند اما در این میان برای امت شیعه و معتقدان به او برکات و خیرات بیشتری دارد که البته عده ای هم خود را از حضرت دور نگه داشته اند و حتی از ایمان به حضرت محروم شده اند.

بعضی ها فکر می کنند کسی را که در خواب دیده اند امام زمان (عج) بوده است با اینکه ممکن است یکی از یاران ایشان باشد. مهم تر از همه آنکه عده ای هستند به خاطر معروف شدن یا مال اندوزی، ادعای ملاقات و دیدن امام زمان (عج) می کنند و مردم را به گمراهی می کشانند اما نباید فریب این افراد را خورد. فرض کنید اگر کسی گنج پیدا کرد آیا راه می افتد و داد و فریاد می کند که آهای من گنج پیدا کرده ام. هرگز چنین کاری نمی کند و اگر کرد باید بدانیم طلای بدلی پیدا کرده و می خواهد مردم را فریب دهد یا اصلا طلایی پیدا نکرده و دروغ می گوید.

کسانی که امام زمان (عج) را دیده اند و شناخته اند آن را بیان نمی کنند و یا اگر بگویند به عده ای خاص می گویند و تعهد می گیرند تا قبل از وفاتشان جایی بیان نشود.

امام جواد (ع) می‌فرمایند: حضرت مهدی (عج) بعد از اینکه یادش از خاطره‌ها محو شد و بیشتر معتقدان به امامتش، از اعتقاد خود برگشتند قیام می‌کند». شیعیان آن حضرت باید در عصر غیبت، اعتقاد به وجود مبارک آن حضرت، تقوا و دین داری را سرلوحه اعمال خود قرار دهند؛ چرا که امام صادق (ع) می‌فرمایند: صاحب الامر غیبتی خواهد داشت که هر کس در آن دوره بخواهد دین دار بماند، باید سختی‌هایی را به جان بخرد و دو دستی به دین خود بچسبد».

آیت‌الله العظمی بهجت در پاسخ به سوال درباره راههای دیدن امام زمان (عج) چنین پاسخ داده اند:
اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار انبیاء و امامان را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرفه به منزله‌ ملاقات آن‌ها و دیدار حضرت غائب (ع) است. آن‌ها در هر جا حاضر و ناظرند. هرگاه انسان به یکی از آن‌ها متوجه شود، مانند آن است که به همه متوجه شده و همه را زیارت و دیدار کرده است.

دیدار با امام زمان (عج)

 
برای دیدن امام زمان (عج) چه دعاها و ذکرهایی را بخوانیم؟
امام صادق(ع):
هر کس سوره بنى اسرائیل را در هر بخواند نمى میرد تا حضرت قائم(عج) را درک کند و از اصحاب و یارانش باشد.

امام باقر(ع):
کسى که مسبحات ( سوره هایى که با سبح »، یسبح »، سبحان »آغاز مى شوند) را بخواند، از دنیا نمى رود تا حضرت مهدى(عج) را درک کند و اگر جلوتر از دنیا برود، در جهان دیگر در همسایگى رسول خدا (ص) خواهد بود.

آیت‌الله العظمی بهجت:
زیاد صلوات بفرستید، با حضور قلب و هدیه به حضرت نمایید.

چرا افراد هنگام ملاقات امام را نمی‌شناسند؟
زیرا غیبت که به معنای ناشناس بودن حضرت است، اقتضا می‌کند که دیگران حضرت را نشناسند، پس نشناختن حضرت در چنین ملاقات‌هایی طبق قانون غیبت بوده و دلیل نمی‌خواهد؛ زیرا ایشان در حال غیبت‌اند و نباید غیبت و ناشناس بودن، به ظهور و شناسایی تبدیل شود.

در عین حال با اینکه در زمان غیبت به دلایلی که موجب غیبت شده، امام مهدی(عج) باید از دیده‌ها مخفی باشند، ممکن است کسانی که مشکل بزرگی دارند یا به مقامات معنوی عالی دست یافته‌اند، به محضر آن حضرت شرف‌یاب شوند.

البته این شرف‌یابی می‌تواند متفاوت باشد، برخی حضرت را می‌بینند ولی نمی‌شناسند؛ گروهی می‌بینند و می‌شناسند و حضرت هم با آنان سخن می‌گوید؛ برخی او را می‌بینند و می‌شناسند و اجازه می‌یابند که با ایشان سخن بگویند، این تفاوت‌ها به دلیل اختلاف درجات معنوی افراد است.

در هر حال دلیل اینکه افراد کمی هنگام ملاقات، آن حضرت را می‌شناسند، آن است که شایستگی دیدن همراه با شناخت، در افراد کمی وجود دارد.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

منظور از روزه وصال چیست؟

مجموعه: احکام دینی

روزه وِصال از اقسام روزه حرام است

 

در فقه ما به تمام جنبه های هر مسئله ای اشاره شده است و میتوان مدعی شد که هیچ مسئله ای نیست مگر آنکه حکم آن بیان شده است. یکی از موضوعات فقهی که احکام زیادی دارد، روزه است. روزه هر چند یکی از کارهایی است که خلاف نفس و مبارزه با آن است ولی هر روزه ای در دین ما مجاز نیست بلکه برخی از روزه ها نهی شده است مثل روزه وصال.

احتمالا تا الان اسم روزه وصال را نشنیده باشید این روزه در قدیم در بین برخی افراد بویژه افردی که دنبال ریاضت نفس بودند طرفدارانی داشته است.

منظور از روزه وصال چیست؟
1. در وقت نیّت روزه داری، نیت تأخیر افطار تا سحر روز بعد را داشته باشد؛ یعنی شام و سحر را یکی کند. امام جعفر صادق ( ع) فرمودند: الْوِصَالُ‏ فِی‏ الصِّیَامِ‏ أَنْ‏ یَجْعَلَ‏ عَشَاءَهُ سَحُورَه‏» ؛ وصال در روزه یعنی غذایش را تنها در سحر بخورد.

2. در وقت نیّت، نیت روزه گرفتن دو روز پشت سر هم راداشته باشد، بی آن که در شب روزه خود را افطار کند. پیامبر( ص) فرمود: لَا وِصَالَ فِی صِیَامٍ یَعْنِی لَا یَصُومُ‏ الرَّجُلُ‏ یَوْمَیْنِ‏ مُتَوَالِیَیْنِ‏ مِنْ‏ غَیْرِ إِفْطَارٍ» ؛ وصال در روزه نباید باشد، یعنی نباید دو روز پشت سر هم و بدون افطار روزه بگیرد.

روزه وصال؛ روزه ای که جز بر پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم ) حرام است

دو تعبیر برای روزه وصال آمده است؛ این مفهوم برای غیر پیغمبر حرام است. رسول اکرم صلی الله علیه و آلهفرمود:صوم وصال ممنوع است. اصحاب عرض کردند: پس شما به چه علت اینچنین می کنید؟ فرمود: شما شبیه من نیستید. آنچه که مرحوم صدوق در مَنْ لا یَحضُر» نقل کرد، با آنچه را که در جوامع روائی اهل سنّت است، مختصر فرق می کند. ولی یک حدیثی است معروف و فریقین نقل کرده اند که وجود مبارک حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود: شما مثل من نیستید. إنّی اَبِیتُ عِندَ رَبّی یُطْعِمُنِی وَ یَسقِینْ. من مهمان خدایم، در نزد خدا بیتوته می کنم، از غذای خدا و آشامیدنی های الهی بهره می برم و مقاومت می کنم. من درصورتی که ظاهراً صائم ام، باطناً در کنار سفره خدا نشسته ام. حس گرسنگی و تشنگی نمی کنم. این مقام برای رسول‌الله ( ص) هست.

نیایش شبانگاهی با خدا

مجموعه: آرامش سبز

نیایش با خدا

پروردگارا!

پروردگارا، طاعت ما را از ریا و تظاهر، پاکیزه دار.
پروردگارا! نام ما را در جمعی قرار بده که ارکان و وقت های نماز را نیکو داشته اند و با ارحام خود به نیکوکاری و مساعدت رفتار می نمایند.

پروردگارا! یار ما باش تا در سایه پرستش و بندگی، به تو نزدیک شویم و به ما صلاحیت عطا فرما تا از برکاتی که به اولیای خویش بشارت داده ای برخوردار شویم و پاداش بندگان پارسا و نماز گزار و روزه‌دار را نصیب مان فرما.

معبودا، تو را می ستایم، سپاس می نهم و در سایه احسانت راه می جویم. رحیما، گاهِ در عفو و بخشایش، مهربان ترین مهربانانی و گاه در عقاب و انتقام، سخت ترین کیفردهنده ای. معبودا تو در بزرگی و کبریایی بزرگ ترینی. خدایا، امرم نمودی که تو را بخوانم و دست نیاز به سویت دراز کنم. پس ای شنواترین، سپاسم را بشنو، ندایم را پاسخ گو و از لغزشم درگذر.

خدایا، تنها تو را می خوانم و نه غیر تو را که چون غیر تو را بخوانم، محروم خواهم شد. جز به تو امید نمی بندم که چون غیراز تو امید بندم، نا امید خواهم شد. بارالها، ای لطیف و ای بخشنده، هر نعمت و نکویی از آن توست و هر حاجت بدست تو برآورده می شود. پس ای مهربان، مقام یقین و حسن ظن به حضرتت عطایم فرما، و امیدواری به رحمتت را در قلبم پایدار کن و رشته امیدم را از غیر خودت پاره کن که جز به تو امید نبندم و جز به تو اعتماد نکنم.

راز و نیاز عاشقانه با خدا

بار خدایا، اى آنکه درگاه تو آخرین مقصد حاجات است و تنها درنزد توست که به خواستها توان رسید. اى خداوندى که در برابر نعمتهایت بهایى نستانى.اى خداوندى که زلال عطایت را به منت تیره‏ نگردانى. اى خداوندى که همگان به تو بى‏ نیاز شوند و کس را از توبى‏ نیازى نیست. اى خداوندى که همگان را به تو رغبت است و کس را رخ تافتن از تو میسر نیست. اى خداوندى که هر چه خواهندگان از تو خواهند، خزائن نعمتت فنا نپذیرد. اى خداوندى که ناموس حکمتت راهیچ وسیله ‏اى و سببى دگرگون نسازد.

مقام یقین و حسن ظن به حضرتت عطایم فرما، و امیدواری به رحمتت را در قلبم پایدار کن و رشته امیدم را از غیر خودت پاره کن که جز به تو امید نبندم و جز به تو اعتماد نکنم. به عفو و بخشش خود از من درگذر، به اعمال ناشایست مؤاخذه ام مکن و دعایم را اجابت فرما.

گردآوری: بخش گردآوری بیتوته

حدیث منزلت و محل صدور آن

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

یکی از موارد صدور حدیث منزلت در حجة الوداع بود

بررسی حدیث منزلت

حدیث منزلت»، از احادیث معروف نبوى و مورد قبولِ علماء تشیع و سنی میباشد .حدیث منزلت به معرفى جایگاه و منزلت امام على (ع) ، نسبت وى با نبى مكرم دین اسلام و برترى جایگاه آن حضرت بر دیگر صحابه پرداخته و از نظر علماء شیعى از احادیث متواتر و از جمله دلایل شایستگی امام على (ع) براى جانشینى رسول‌الله اكرم به شمار آمده است.

حدیث منزلت حدیثی مشهور پیش علمای دین اسلام است که حضرت محمد (ص) در این حدیث مقام و منزلت علی را نسبت به خود شبیه مقام و منزلت هارون نسبت به موسی عرضه می کند جز آنکه بعد از او پیامبری نیست. حدیث منزلت در مناسبت های گوناگون از رسول‌الله( صلی الله علیه و آله) شنیده شده که مهمترین آنها در ستیزه تبوک است.

متن حدیث منزلت
أنتَ مِنّی بِمَنزلةِ هارونَ مِنْ مُوسی، اِلّاأنـّه لانَبیّ بَعدی.
تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسى هستی جز این که بعد از من پیامبری نخواهد بود.

پیش زمینه تاریخی حدیث منزلت
هنگامی که رسول‌الله از سفر حجه الوداع برمیگردد آگاه میشود که دشمنان مسلمانان تصمیم دارند تا به شهر مدینه حمله کنند.حضرت محمد(ص) سپاهی را در فصل گرما آماده میکند و به آنها میگوید که عازم کجا هستند این خلاف رویه معمول رسول‌الله بوده است به دلیل آن که معمولاً مقصد جنگ را اعلام نمی کرده است. رسول‌الله مقصد جنگ را تبوک اعلام میکند و علی را بجای خود در مدینه منصوب میکند.

برخی مانند عبدالله ابن ابی از این ماجرا آگاه میشوند و این شایعه را ترویج می‌دهند که یا پیامبر اسلام نخواسته که علی به زحمت بیافتد یا اینکه صحنه جنگ برای علی دشوار و سخت است. بعضی شایعه ها هم مبتنی بر این بود که روابط رسول‌الله و علی دچار تاریکی شده است. علی با شنیدن این اخبار به سرعت خویش را به رسول‌الله می رساند و حضرت محمد(ص) در جواب به او حدیث منزلت را نقل میکند با این تیتر که" آنها دروغ میگویند ، برگرد و در مدینه بمان، مگر تو دوست نداری که برای من چنان باشی که هارون برای موسی بود جزء اینکه پس از من پیغمبری نیست و دیگر اینکه مدینه صلاحیت جز من و تو را ندارد.

محل صدور حدیث منزلت از منظر منابع مذهب اهل بیت( علیه السلام)
1. زمان عزیمت به جنگ تبوک
همان گونه که گفته شد، یکی از موارد صدور حدیث منزلت زمانی بود که رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) جهت رفتن به جنگ تبوک، امیرالمومنین ( علیه السلام) را در مدینه جانشین خویش قرار داد و زمانی که ناراحتی وی را مشاهده نمود، همین حدیث منزلت را بیان فرمود.

2. موقع بازگشت از حجة الوداع و در غدیر خم
یکی دیگر از موارد صدور حدیث منزلت در جایی است که رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) موقع بازگشتن از آخرین مراسم حج خویش، از سوی خداوند بلندمرتبه مأمور به ابلاغ ولایت و رهبری علی بن ابیطالب( علیه السلام) بعد از خویش گردید و آن حضرت بعد از بیان این مطلب، در امتداد صحبت های خویش، حدیث منزلت را بیان فرمود.

 یکی از موارد صدور حدیث منزلت در غدیر خم می باشد

3. روز نام گذاری امام حسن مجتبی و امام حسین( علیه السلام)
شیخ صدوق( 305ـ381ق) در کتاب خویش از زید بن علی نقل میکند که هنگام ولادت امام حسن مجتبیپ و هم هنگام ولادت امام حسین( علیه السلام)، رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) همراه امیرالمومنین ( علیه السلام) قصد نام گذاری آن ها را داشتند که جبرئیل بر آن حضرت نازل گردید و بعد از تبریک، این سخن الهی را به آگاهی رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) رساند: و قل له:ان علیاً منک بمنزلة هارون من موسی؛ به رسول‌الله بگو که: همانا مثل علی نسبت به تو مثل هارون نسبت به موسی است.» و بعد نام آن ها را گفت :امام حسن( علیه السلام) را با اسم پسر هارون[ یعنی شبیر] که همان حسن باشد و امام حسین( علیه السلام) را به اسم پسر دیگر هارون[ یعنی شبر] که همان حسین است، نام گذاری فرمود.

4. حدیث خطاب شده به ام المؤمنین ام سلمه
شیخ طوسی از عبدالله بن عباس نقل میکند که رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) خطاب به ام سلمه چنین فرمود: یا ام سلمة! علی منی و انا من علی لحمه لحمی و دمه] من[ دمی و هو منی بمنزلة هارون من موسی یا ام سلمة! اسمعی و اشهدی هذا علی سید المسلمین؛ ای ام سلمه! علی از من است و من از علی هستم، گوشت وی گوشت من، خون وی[ از] خون من است. مانند وی نسبت به من، مانند هارون نسبت به موسی است. ای ام سلمه! بشنو! و شاهد باش که این علی سرور مسلمانان است.» همان گونه که ملاحظه می کنید، این روایت اصلاً ربطی به مسئله جنگ تبوک و جانشینی آن حضرت در مدینه ندارد.

5. بیان حدیث منزلت در منا
عمادالدین طبری( م553ق) در کتاب خویش از عبدالله بن عباس نقل میکند که رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) در منا در جمع مسلمانان فرمود: معاشر الناس! هذا علی بن ابی طالب سید العرب و الوصی الاکبر، منزلته منی منزلة هارون من موسی به جز انه لانبی بعدی. ؛ ای مسلمانان! این علی بن ابیطالب( علیه السلام) سرور عرب و جانشین بزرگتر است. مثل او نسبت به من مثل هارون نسبت به موسی است جز این که پس از من پیامبری نیست.»

6. بیان حدیث منزلت در حجة الوداع (پیش از غدیر خم)
شیخ طوسی( م460ق) در کتاب خویش از عمر بن سلمه و سلمة بن سلمه نقل میکند که رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) در حج[ وداع] چنین فرمود: علی یعسوب المؤمنین و المال یعسوب الظالمین علی اخی و مولی المؤمنین من بعدی و هو منی بمنزلة هارون من موسی به جز ان الله برتری ختم النبوة بی فلا پیامبر بعدی و هو الخلیفة فی الاهل و المؤمنین بعدی؛علی رهبر و پیشوای مؤمنان است و مال[ دنیا] پیشوای ستمگران است. علی برادر من و مولای مؤمنان بعد از من است. مثل او نسبت به من، مثل هارون نسبت به موسی است. جزء این که همانا خداوند بلندمرتبه پیامبری را به وسیله من ختم کرده است و بعد از من هیچ پیامبری نیست. وی[ علی بن ابی طالب] پس از من در مورد خانواده[ من] و مؤمنان، جانشین[ خلیفه] است.»

7. بیان حدیث منزلت در روز برادری
پیامبر بزرگ اسلام( صلی الله علیه و آله) بعد از مهاجرت به مدینه، بین مهاجرین و انصار عقد اخوت بست و آن ها را برادر دینی و شرعی یکدیگر قرار داد. آن حضرت بین یکایک مسلمانان عقد اخوت بست، ولی علی بن ابیطالب(علیه السلام) را ترک نمود. امیرالمومنین ( علیه السلام) هم از این مسأله بسی ناراحت گردید و خاطرنشان کرد:یا رسول الله! مرا با هیچ کس برادر نکردی! رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) هم وی را با صحبت های بی نظیر خویش دل داری داد و فرمود:من تو را برای خویش نگاه داشته ام. بعد فرمود: و انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی؛ مثل تو نسبت به من مثل هارون نسبت به موسی است، جزء این که بعد از من هیچ پیامبری نیست.» امام علی علی( علیه السلام) هم از این سخنان شاد و خوشحال گردید.

8. بیان حدیث احترام موقع فتح خیبر
شیخ صدوق( ره) در کتاب خویش از جابربن عبدالله نقل میکند زمانی که امیرالمومنین ( علیه السلام) در[ روز] فتح خیبر حضور رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) رسید، آن حضرت فرمود:. و لکن حسبک ان ت منی و انا منک ترثنی و ارثک و انک منی بمنزلة هارون من موسی به جز انه لا پیامبر بعدی؛ برای تو همین کافی است که تو از من باشی و من از تو باشم، تو از من ارث ببری و من از تو ارث ببرم و همانا مثل تو نسبت به من مثل هارون نسبت به موسی است، جز این که پس از من هیچ پیامبری نیست.»

همچنین در خصوص محل صدور حدیث منزلت، موارد دیگری( مانند روز مباهله و.) هم نقل شده است. چنان که ملاحظه میشود ، حدیث منزلت از منظر منابع مذهب اهل بیت( علیه السلام) تنها مربوط به زمینه جنگ تبوک نبوده، بلکه این حدیث در مکان ها و موارد دیگری هم به وسیله رسول‌الله ( صلی الله علیه و آله) بیان شده است.

امتیازهای علی (ع) بر مبنای حدیث منزلت»
- هارون نزد موسى داراى مقامها و جایگاههاى فراوانی بوده است و از این جا میتوان به بزرگی مقام امام على و سزاوارى او بر خلافت پس از رسول اكرم پی برد. با تكیه بر ماجراى هارون و موسى در قرآن کریم در می یابیم که:

- هارون وزیر و شریك موسى در كارش بود، پس على نیز در امر خلافت و ولایت، جز نبوت، شریك پیامبر بود.
- هارون دومین شخصیت پس از موسى در بین بنی اسرائیل بود، على (ع) هم در بین امت رسول‌الله چنین بود.

- هارون برادر موسى بود و امام على به علت حدیث متواتر مؤاخات»، كه در كتب تشیع و سنّى گفته شده است، برادر رسول‌الله بود.

- هارون بهترین فرد قبیله موسى پیش خدا و پیامبرش بود، على (ع) هم چنین بود.

- هارون خلیفه موسى (ع) در غیبتش بطور مطلق بود، على هم چنین بود، به خصوص با تصریح رسول‌الله كه فرمود: لاینبغى أن أذهب اِلّا و أنت خَلیفَتى».

- هارون عالم ترین فرد قبیله موسى بود، على هم به تصریح رسول‌الله عالم ترین فرد پس از رسول‌الله بود.

- پیروی از هارون بر یوشع بن نون (وصى موسى) و امت حضرت موسى ضروری بود، پیروی از على علیه السلام هم با فرض وصایت ابوبكر، عمر، عثمان یا هر شخص دیگرى، بر آن ها واجب بود.

- هارون محبوب ترین شخص پیش خدا و موسى بود، على هم اینگونه بود.

خدا پشت موسى را با برادرش هارون، نیرومند و محكم ساخت و پشت رسول‌الله اكرم را با على (ع) . .

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

 کدام مراجع دوشنبه را عید فطر اعلام کردند؟

 lokomotive ghatar.com ۰۴ خرداد ۹۹ دیدگاه ۵۱

قطار وبگردی: مراجع عظام تقلید سیستانی، صانعی، سبحانی، شبیری زنجانی و مکارم شیرازی، یکشنبه را مصادف با ۳۰ رمضان ۱۴۴۱ قمری دانسته و دوشنبه پنجم خرداد را عید فطر اعلام کرده اند.

بیانیه دفتر آیت‌الله شبیری زنجانی درباره عید فطر
بیانیه دفتر آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی درباره رؤیت هلال ماه شوال به این شرح است:

از نظر حضرت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی ملاک برای اثبات شروع ماه قمری، دیده شدن ماه با چشم عادی است.

بنابر این اگر برای هر کدام از مقلدین، قابلیت رؤیت هلال ماه با چشم عادی، آن هم برای منطقه مکلف و ارتفاعات نزدیک و طبق گزارش‌های قابل اعتماد ثابت شود، عید فطر برای آنها ثابت شده است و کسانی که برایشان ثابت نشود فردا را باید روزه بگیرند.

همچنین اندازه هلال ماه و بزرگی آن هنگام غروب فردا شرعا اثبات نمی‌کند که آن روز، اول ماه بوده است.

منبع: شفقنا

حدیث درباره‎

ریا خصلتی ناپسند است و گاهی چنان پنهان و آرام در وجود آدم رخنه می كند كه خود انسان هم نمی فهمد و چه بسا سال ها عمل ریایی انجام دهد و تصور كند كه برای خدا عمل كرده است.

اخلاص و دوری از ریا و خودنمایی و تظاهر، گوهری است ارزنده و البته كمیاب كه ارزش عمل ها هم بستگی به همین جوهر و گوهر دارد. خداوند مشتری كار خالص است و اعمال آمیخته به ریا نزد خداوند نه ارزشی دارد و نه پاداشی. در ادامه روایات و احادیثی از ائمه معصومین درباره‌ی ریا و ریاکاری آورده‌ایم.

گفتار و رفتار معصومین (علیهم السلام) همانند چراغی در تاریکی است که انسان را به سوی مسیر درست و صحیح رهنمون می‌کند و بدون تردید هر کس به هر میزانی که از الگوگیری از ائمه هدی (علیهم السلام) فاصله بگیرد، به همان میزان نیز از مسیر حق و حقیقت دور شده و هر چه در الگوگیری از معصومین(علیهم السلام) بهتر و دقیق‌تر عمل کند، به همان مقدار به مسیر هدایت و حقیقت نزدیک شده است.

كُلُّ حَسَنَةٍ لا یُرادُ بها وجهُ اللّه ِ تعالى، فعلَیها قُبحُ الریاءِ و ثَمَرَتُها قُبحُ الجَزاءِ 

هر كار نیكویى كه براى رضاى خداوند متعال انجام نگیرد، زشتى ریا بر آن است و میوه اش، زشتى كیفر باشد.

(غرر الحكم : ۶۹۱۹)

حضرت عیسی علیه السلام:

إذا صامَ صَوما أحَدُكُم فَلْیَدهُنْ رَأسَهُ و لِحیَتَهُ ، و یَمسَحْ شَفَتَیهِ بِاَّیتِ لئلاَّ یَرَى الناسُ أنّهُ صائمٌ، و إذا أعطى بیَمینِهِ فَلْیُخفِ عن شِمالِهِ، و إذا صَلَّى فَلْیُرخِ سِترَ بابِهِ، فإنّ اللّه َ یُقَسِّمُ الثناءَ كما یُقَسِّمُ الرِّزقَ.

هرگاه یكى از شما روزه گیرد، سر و ریش خود را خوش بو كند و لبهایش را روغن مالد تا مردم پى نبرند كه روزه دارد و هرگاه با دست راست خود بخشش كرد آن را از دست چپ خود مخفى بدارد، و چون نماز خوانَد پرده درِ اتاقش را بیندازد ؛ زیرا خداوند است كه ستایش [خلق از كسى] را تقسیم مى كند، چنانكه همو روزى را تقسیم مى كند.

(عدّة الداعی: ۲۲۰)

امام رضا علیه السلام:

المُستَتِرُ بالحَسَنةِ تَعدِلُ سَبعینَ حَسَنةً.

یك كار نیك پنهانى، با هفتاد كار نیك [ علنى ] برابرى مى كند.

(ثواب الأعمال: ۲۱۳/۱)

امام صادق علیه السلام:

مَن عَمِلَ حَسَنَةً سِرّا كُتِبَت لَهُ سِرّا ، فإذا أقَرَّ بها مُحِیَتْ و كُتِبَت جَهرا ، فإذا أقَرَّ بها ثانیا مُحِیَت و كُتِبَت ریاءً.

هر كه در نهان كار نیك انجام دهد ، برایش نهانى نوشته مى شود و چون آن را به زبان آورد ، آن عمل نهانى پاك مى شود و عملى آشكار نوشته مى گردد و اگر براى دومین بار به زبان آورد عمل آشكار هم پاك مى شود و برایش عمل ریاكارانه مى نویسند.

حضرت امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

ریاكار را سه نشانه است: وقتى چشمش به مردم مى افتد كوشا مى شود، وقتى تنهاست سستى و تنبلى مى ورزد، و دوست دارد كه در هر كارى ستایش شود.

امام صادق علیه السلام:

در روز قیامت بنده ای که نماز نخوانده است را می آورند. او می گوید: پروردگارا! برای رضای تو نماز گزارده ام. پاسخ داده می شود: بلکه نماز گزاردی که بگویند: فلانی چه نماز خوبی میخواند! (پس ای فرشتگان) او را به دوزخ ببرید. بنده ای دیگر را می آورند که قرآن آموخته است. او میگوید: پروردگارا! برای رضای تو قرآن یاد گرفتم.

به او گفته میشود: بلکه(قرآن) یاد گرفتی که گفته شود: فلانی چه صدای خوشی دارد.! (پس ای فرشتگان) او را به دوزخ ببرید.  بنده ی دیگری را می آورند که جهاد و کارزار کرده است. او می گوید: خدایا برای خاطر تو جهاد کردم. به او گفته می شود: بلکه( با دشمنان) جهاد نمودی که بگویند: فلانی چقدر شجاع است! (پس ای فرشتگان) او را به دوزخ ببرید. 

امام صادق علیه السلام:

هر ریائی شرک است. هرکس برای مردم کار کند ، اجر او بر مردم است وهرکس برای خدا کار کند، اجر او بر عهذه خداوند است.

(کافی ،ج2،ص293)

امام علی علیه السلام:

بدون هیچ ظاهر سازی و فریب کاری، کارهایتان را انجام دهید. چرا که هرکس  برای غیر خدا کار کند، خداوند او را به همان کس وا می گذارد. 

(نهج البلاغه،خطبه 23)

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله:

هیچ کار خیر و نیکی را از روی ریا و ظاهر سازی انجام نده. و از هیچ کار نیکی به خاطر شرم و حیا دوری مکن.

(بحار الانوار،ج77،ص163)

حدیث درباره‎

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله:

بر امتم از شرك مى ترسم. عرض كردم: آیا پس از شما مشرك مى شوند؟ فرمودند: آنان خورشید و ماه و بت و سنگ نمىپرستند، ولى ریا مى كنند و ریا خود شرك است.

(مجموعه ورام، ص 423)

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

یا أبا ذَرٍّ ، اِتَّقِ اللّه َ و لا تُرِ الناسَ أنَّكَ تَخشَى اللّه َ فَیُكرِمُوكَ و قَلبُكَ فاجِرٌ.

اى ابوذر! از خدا بترس و در حالى كه دلى تبهكار دارى ، براى جلب احترام مردم، نزد آنان خود را خدا ترس وانمود مكن.

(مكارم الأخلاق: ۲/۳۷۰/۲۶۶۱)

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

یا بنَ مسعودٍ، إیّاك أن تُظهِرَ مِن نفسِكَ الخُشوعَ و التواضُعَ للآدَمِیِّینَ و أنتَ فیما بَینَكَ و بَینَ ربِّكَ مُصِرٌّ على المَعاصِی و الذُّنوبِ.

اى پسر مسعود! مبادا خود را براى مردم، خدا ترس و فروتن نشان دهى، در حالى كه میان خود و پروردگارت بر نا فرمانى ها و گناهان پاى مى فشارى.

(مكارم الأخلاق: ۲/۳۶۰/۲۶۶۰) 

امام على علیه السلام:

ما أقبَحَ بِالإنسانِ باطِنا عَلیلاً و ظاهِرا جَمیلاً !

چه زشت است كه آدمى باطنى بیمار و ظاهرى زیبا داشته باشد!

(غرر الحكم: ۹۶۶۱) 

امام على علیه السلام:

اللّهُمّ إنّی أعوذُ بكَ مِن أن تَحسُنَ فی لامِعَةِ العُیونِ عَلاَنِیَتِی، و تَقبُحَ فیما اُبطِنُ لكَ سَرِیرَتی، مُحافِظا على رئاءِ الناسِ مِن نَفسِی بجَمیعِ ما أنتَ مُطَّلِعٌ علَیهِ مِنّی، فَاُبدِیَ لِلناسِ حُسنَ ظاهری و اُفضِیَ إلیكَ بِسُوءِ عَمَلِی ، تَقَرُّبا إلى عِبادِكَ و تَباعُدا مِن مَرضاتِكَ.

خداوندا! به تو پناه مى برم از این كه ظاهرم در نگاه مردم نیكو باشد و باطنم كه بر تو آشكار است زشت، و خود را ریاكارانه نزد مردم بیارایم به چیزى كه تو بهتر از من بدان دانایى ، پس ظاهر نكویم را براى مردم آشكار دارم و بدى كردارم را نزد تو آورم و بدین سان به بندگان تو نزدیك شوم و از خشنودى تو به دور مانم.

(نهج البلاغة: الحكمة ۲۷۶ و فی شرح نهج البلاغة: ۱۹ / ۱۶۷ / ۲۸۲   رئاء » بدل رثاء ») 

امام باقر علیه السلام:

مَن كانَ ظاهِرُهُ أرجَحَ مِن باطِنِهِ خَفَّ مِیزانُهُ.

هر كه [ كفه ] ظاهرش سنگینتر از باطنش باشد، ترازوى [ اعمال ] او سبك است.

(الأمالی للصدوق: ۵۸۰/۷۹۸) 

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

أبغَضُ العِبادِ إلى اللّه ِ تعالى مَن كانَ ثَوباهُ خَیرا مِن عَمَلِهِ ، أن تكونَ ثِیابُـهُ ثِیابَ الأنبیاءِ و عَمَلُهُ عَمَلَ الجَبّارینَ.

مبغوض ترین بنده نزد خداوند كسى است كه جامه هایش بهتر از كردارش باشد ، جامه اش جامه پیامبران باشد و كردارش كردار جبّاران.

(كنز العمّال: ۷۴۸۳) 

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

أشَدُّ الناسِ عَذابا یومَ القِیامةِ مَن یَرى الناسُ أنَّ فیهِ خَیرا و لا خَیرَ فیهِ.

سخت ترین عذاب را در روز قیامت كسى دارد كه مردم او را آدم خوبى بدانند ، اما هیچ خوبى و خیرى در وجود او نباشد.

(كنز العمّال: ۷۴۸۵) 

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

و تَصعَدُ الحَفَظَةُ بعَملِ العَبدِ مبتَهِجا بهِ ··· فَیَطَؤونَ الحُجُبَ كُلَّها حتّى یَقُومُوا بَینَ یَدَیِ اللّه ِ سبحانَهُ فَیَشهَدُوا لَهُ بِعَمَلٍ صالِحٍ و دُعاءٍ، فیقولُ اللّه ُ تعالى: أنتُم حَفَظَةُ عَمَلِ عَبدِی، و أنا رَقیبٌ على ما فی نَفسِهِ، إنّهُ لم یُرِدنی بهذا العَملِ، علَیهِ لَعنَتِی.

فرشتگانِ نگهبان [اعمال] با خوشحالى عمل بنده را بالا مى برند . . . حجابها را یكى پس از دیگرى طى مى كنند، تا آن كه در برابر خداى سبحان مىایستند و مى گویند: عملى صالح و دعایى آورده اند. خداوند متعال مى فرماید: شما نگهبانان عمل [ظاهرى] بنده من هستید و من ناظر درون اویم. او این عمل را براى من انجام نداده است؛ لعنت من بر او باد.

(مستدرك الوسائل: ۱/۱۱۲/۱۲۱) 

امام صادق علیه السلام:

إیّاك و الریاءَ؛ فإنّهُ مَن عَمِلَ لِغَیرِ اللّه ِ وَكَلَهُ اللّه ُ إلى مَن عَمِلَ لَهُ.

از ریاكارى بپرهیز ؛ زیرا هر كه براى غیر خدا كارى كند ، خدا او را به همان كسى كه برایش كار كرده است وا گذارد.